Ενα...ήσυχο βράδυ!!

Δεν ξέρω για σένα...

Εγώ την έβγαλα όπως κάθε μέρα...Ζάχαρη...

Ασφαλισμένος μέσα...Διπλομανταλωμένος.

Μακριά από σκληρές αλήθειες...

Μακριά από κακά όνειρα...

Εν πρώτοις έριξα τις μάσες μου, τις χάψες μου, τα ξύδια.

Δεν μπορείς να κοιμηθείς νηστικός.

Οχι σαν κάποιους που ψάχνουν τον ύπνο με αδειανό στομάχι!! 

Πεινασμένοι...Διψασμένοι...

Ζεστούλα κάτσε καλά. Ανεση. Με το φανελάκι, που λένε.

Οχι σαν κάποιους που διπλοτυλίγονται με κουρέλια!!

Εστρωσα στον αγαπημένο μου κοκκινομπάσταρδο καναπέ.

Σεντονάκι, παπλωματάκι. Πούπουλα, σου λέω.

Οχι σαν κάποιους που στρώνουν χαρτόνια και εφημερίδες!!

Σε Δρόμους, πεζοδρόμια και...στάβλους!!

Είδα και TV.

Νέες επιδρομές...λένε. 

Σε μισθούς, συντάξεις, συμβάσεις.

Η Ανεργία χτυπάει ταβάνι...λένε.

Τα Συσσίτια, οι Αστεγοι, οι Φτωχοί αυξάνονται...λένε.

Κι εμένα τι με νοιάζει;;  Στα παπάρια μου!!

Ας τη βγάζω εγώ...μαλαματένια. Αρχοντικά.

Και οι άλλοι...να πάνε να...

Πολύ με...ζηλεύω!!

Τόσο που κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ...με χειροκροτώ!!

Εύγε παλληκάρι μου!!

Ζήσε ΕΣΥ και άσε τους ΑΛΛΟΥΣ να πεθαίνουν...

(Καλημέρα σας...Καληνύχτα σας).