Από που πάει στο διάολο;;

Δεν χρειάζεσαι πυξίδα. Μήτε οδηγό.

Είσαι ήδη στο σωστό δρόμο !!

Μπαϊλντισες απ΄την πολλή σωτηρία.

Πλημμύρισε η Ζωή σου με σωτήρες.

Ολα μετρημένα, όλα σχεδιασμένα.

Στη λεπτομέρεια. 

Εφαρμογή στο σωστό χρόνο.

Μπλιαχ...

Αηδιάζεις, πολυζορίζεσαι, υποτάσσεσαι.

Αλάνθαστη διαδικασία.

Δεν δέχεσαι και κουβέντα, άνθρωπε μου.

Ακολουθείς το Δρόμο που χάραξαν άλλοι για σένα.

 Υποδειγματικά. Σχεδόν τέλεια. 

Και τι να κάνεις, ρωτάς.

Γιατί, όμως, περιμένεις απάντηση απ΄αλλού;;

Η δική σου συνείδηση τι προτείνει;;

΄Η, μήπως, δεν έχεις κι απ΄αυτό και ψάχνεις άλλοθι;;

Συνείδηση της πορείας.

Της Καταστροφής. Του χαλασμού.

Του ανύπαρκτου "αύριο".

Ωραία, λοιπόν. Θέλεις "πρόταση".

Να μιά: Οργανώσου, Ξεσηκώσου.

Βγες ΕΞΩ. Διαδήλωσε. Φώναξε.

Γελάς, σε βλέπω.

Τώρα; Καλοκαιριάτικα;

Τώρα γελάω εγώ.

 Ορίζεις τη στάση σου -δήθεν- από τις εποχές. 

Τι γελοιωδέστερο.

Ασφαλώς και ησυχάζεις.

Δεν βλέπω το αντίθετο.

Καλά κάνεις...

Ο Δρόμος σου είναι σωστός.

Κατευθείαν στο διάολο.

Και...παρεπιμπτόντως.

ΕΙΣΑΙ πε-πεθαμένος!!