Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Από τους δρόμους,στους καναπέδες (3).


Γενικά συμπεράσματα.


1) Τα προδικτατορικά λαικά αιτήματα για Δημοκρατία, Εθνική κυ-
ριαρχία και Ανεξαρτησία, κοινωνική αλλαγή και πρόοδο,
"ικανοποιήθηκαν"σ΄ένα βαθμό, από τις μεταπολιτευτικές κυβερ-
νήσεις.
Εκτονώθηκε η έντονη λαική δυσαρέσκεια και διασώθηκε το υπάρχον
πολιτικό σύστημα, που κινδύνευε με ανατροπές.
Οι "κατακτήσεις" ήσαν δ ο τ έ ς.

2) Οι προδικτατορικοί αγώνες εργατών, αγροτών, φοιτητών, οδή-
γησαν το πολιτικό σύστημα στην εξαγωγή ενός ιστορικού, κρίσι-
μου,πολιτικού συμπεράσματος: " δεν αφήνουμε ανεξέλεγκτο 
 τον  Λαό".
Είχαν διαπιστώσει πως η αυθόρμητη δράση των μαζών, μπο-
ρούσε να οδηγήσει το κρατούν σύστημα σε περιπέτειες και ενδε-
χομένως, στην ανατροπή του.
Μετά την πτώση της Χούντας, τα κόμματα εξουσίας οργανώθηκαν.
Για την ακρίβεια "μάντρωσαν" τους οπαδούς τους.
Τους αφαίρεσαν κάθε ουσιαστικό δικαίωμα συν-διαμόρφωσης
πολιτικής και τους μετέτρεψαν σε μεταφερόμενους μηχανο-
κίνητους λόχους επιδείξεων και εντυπωσιασμού
Με τα απαραίτητα ανταλλάγματα.
Μια θέση στο δημόσιο, την πρόσληψη ενός παιδιού.
Ενα ρουσφέτι από τον βουλευτή, τον Δήμαρχο ή τον γραμματέα
κάποιας νομαρχιακής επιτροπής.

3) Στην παραπάνω διαδικασία περιθωριοποίησης της κοινωνίας
και υπονόμευσης των αγώνων της, σημαντικώτατο ρόλο,πέραν
της πολιτικής και μιντιακής εξουσίας, διαδραμάτισε και η συνδι-
καλιστική ηγεσία του τόπου.
" Ψηφίστε με, εκλέξτε με και αφήστε την λύση ΟΛΩΝ των προ-
βλημάτων σε μένα"!!
Αυτό ήταν το μήνυμα και η πρακτική, της συνδικαλιστικής ηγεσίας.
Η φωτεινή εξαίρεση της περιόδου, που άνοιξε με την διάσπαση της
συνδ.παράταξης του Πασοκ (λόγω της λιτότητας του ΄85), δυστυχώς
οδήγησε σε χειρότερες καταστάσεις, μόλις η παράταξη επανασυ-
γκολήθηκε!
Η πολιτική του καναπέ είχε αποδώσει τα αναμενόμενα.

4) - Η εκχώρηση δικαιωμάτων από τους πολίτες στις κάθε λογής
και μορφής εξουσίες, αποδείχτηκε χίμαιρα.
Αναποτελεσματική και λανθασμένη.
- Οι αγώνες δεν διεξάγονται δι΄αντιπροσώπου.
- Τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα δεν εκχωρούνται σε
φωτισμένες ηγεσίες.
- Η λύση των προβλημάτων του Λαού, δ ε ν είναι συνάρτηση
πατριωτι
σμού ή ραγιαδισμού.

5) Σήμερα.
Στις 24 Ιούλη 1974 η χώρα βγήκε από μια μεγάλη περιπέτεια.
Με εθνικά, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά.
Ο χαρακτήρας της μεταβίβασης της εξουσίας απο την Χούντα
στην
νεο-Δεξιά, εκείνη τη νύχτα, καθόρισε τις εξελίξεις.
...Και τις καθορίζει ακόμα.
...Από την σημερινή, νέα και μεγάλη περιπέτεια κάποτε θα βγούμε.
Θα υπάρξει στο μέλλον μια νύχτα από την 23η στην 24η ενός μήνα.
Εάν,εκείνο το ξημέρωμα μας βρει ζωντανούς,εξαρτάται από σήμερα.
Εάν σήμερα και όχι αύριο δεν διαμορφώσουμε εκείνες τις συνθήκες,
που θα επιτρέπουν Ζωή, Αξιοπρέπεια,Ελευθερία και Δημοκρατία,
τότε και η μελλοντική "μεταπολίτευση" θάναι δ ο τ ή.
Μια τέτοια "μεταπολίτευση" δεν την χρειαζόμαστε, ούτε εμείς, ούτε
τα παιδιά μας...
...Οι προδικτατορικοί δρόμοι άδειασαν.
Οι μεταπολιτευτικοί καναπέδες γέμισαν...

Το ρολόι της Ιστορίας ξεκινάει πάλι.
Σ Η Μ Ε Ρ Α.
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ...
Από τους καναπέδες, στους δρόμους.-


( Οι δρόμοι "αφιερώνονται" σ΄ όλους εκείνους που "έφυγαν " ή απο-
στρατεύτηκαν.
Στους απογοητευμένους συντρόφους.
Οι καναπέδες "αφιερώνονται" στους βολεμένους συντρόφους ).

1 σχόλιο:

  1. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΛΕΣ, Μ ΑΡΕΣΕΙ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ, ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΝΑ Τ' ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΩ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΕ ΓΟΥΩΡΝΤ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ.

    ΟΜΩΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΣΟΥ, ΕΧΩ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ, ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΣΧΟΛΙΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΣΕ ΑΛΛΟ ΜΠΛΟΓΚ
    Ακόμα δεν καταργήθηκε η βουλευτική ασυλία;
    Γιατί εγώ έχω κατά πολύ καταργήσει την τηλεόραση και έχω ξεκουραστεί απ' την αρνητικότητα κι απ' τις πολλές ειδήσεις.
    Ωραία τα λες και τα σκέφτεσαι φίλε, αν και νομίζω πως η μεγαλύτερη απαίτηση πρέπει νάναι να αλλάξουμε πολιτικούς, (αν μπορούμε ν' αλλάξουμε κι εμείς), αλλά, σε παρακαλώ, σε καλώ σαν σκεφτόμενο άνθρωπο, καλώ όλους τους σκεφτόμενους ανθρώπους, γιατί τα ρίχνουμε όλα στα ζώα; Μήπως είναι μια ιδιότητα που δείχνει έλλειψη αυτοσυνείδησης κι έτσι είμαστε πιό ευάλλωτοι και στους φαύλους; Αυτούς που μας βλέπουν εμάς σαν ζώα για την καλοπέρασή τους;
    Τι φταίνε τα γουρουνάκια, τα προβατάκια, τα γαιδουράκια να τα βρίζουμε συνέχεια, που μας υπηρετούν και θυσιάζονται για την απόλαυση των γευστικών καλύκων μας, (γιατί ως 60άρα ξέρω πώς δεν χρειάζονται στην υγεία). Όλοι με τα αθώα ζώα τάχουνε στα γραπτά τους!, μήπως αν είμασταν συνειδητοί, ευσπλαχικοί κι ηθικοί με αυτά που είναι στο έλεός μας και δεν τα βρίζαμε, δεν τα σφάζαμε, μήπως ήμασταν και καλύτεροι άνθρωποι και δεν θέλαμε και το κακό του συνανθρώπου μας;
    Λέω....μήπως......

    ΑπάντησηΔιαγραφή