Εγώ...πολίτης ήθελα να γίνω...

Σημερινή δήλωση του διοικητή της τράπεζας της Ελλάδας,κ.Γ.Προβόπουλου,
παρουσία του πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου.
" Τα δημοσιονομικά έχουν τεθεί υπό έλεγχο,παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν.
Και στον τομέα των διαρθρωτικών αλλαγών,έχουν αναληφθεί τολμηρές
πρωτοβουλίες,που θα αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς,από δω και τώρα.
Δημιουργούνται συνθήκες για έναν ενάρετο κύκλο στην Οικονομία.
Κλείνει ο φαύλος κύκλος,που ταλαιπώρησε τη χώρα και μπορούμε νάμαστε
αισιόδοξοι".
(Αυτή είναι η πλήρης δήλωση Προβόπουλου,ενώπιον της κάμερας.
Το τονίζω,διότι,από όσα είδα,μέχρι τώρα,η δήλωση μεταδίδεται με "αφαιρέσεις",
άγνωστο γιατί).
Αφήνω σε σας την αξιολόγηση της δήλωσης.Την σύνδεσή της με τα επίσημα
στοιχεία επταμήνου που ανακοίνωσε,προ ημερών το Οικονομικών.Το όποιο
πολιτικό συμπέρασμα,μπορεί να βγει.
Οπως,επίσης,και τον αυθόρμητο συνειρμό που οδηγείται κάποιος, ένεκα η
επερχόμενη Εκθεση Θεσ/νίκης (και όσα,ενδεχομένως, θετικά,ανακοινωθούν).
........................................................................................................................... 

Εγώ,πολίτης ήθελα να γίνω.
Πρώτα πολίτης και μετά...γιατρός ή μηχανικός ή υπαλληλάκος ή εμποράκος
ή ραλλίστας ή άνεργος.
Πολίτης και άνθρωπος. 
Οχι στρατιωτάκι, ούτε χειροκροτητής.
Εγώ να εμπιστεύομαι τους ηγέτες μου,ήθελα. Να εμπιστεύομαι τους αρμόδιους.
Να πείθομαι από τους ειδικούς.
Νάχω το δικαίωμα στην ερώτηση.Σε δεύτερη γνώμη.Στην τρίτη άποψη.
Εγώ,πολίτης ήθελα να γίνω.
Οχι τραπεζίτης.Ούτε Κοράκι.
Δεν μ΄άρεσε ποτέ η γραβάτα,αλλά δεν έπνιξα τον απέναντι,που τη φορούσε.
Ονειρευόμουν να μπω σε κάποια σελίδα της Ιστορίας μας,σαν πολίτης ενεργός.
Οχι,σαν παραπομπή. Οχι σαν υποφερτό υστερόγραφο.
Ποτέ δεν πέρασα γριούλα στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ποτέ,δεν έβαλα το χέρι στην
τσέπη της ποδιάς της.
Εγώ,πολίτης ήθελα να γίνω.
" Εχεις μυαλό,κρίση,αξιοπρέπεια" μούλεγαν κάποιοι δάσκαλοι (νάναι καλά...).
" Το πολυτιμώτερο πράγμα,μετά τη Ζωή, είναι ο διπλανός σου".
" Φίλος ή αντίπαλός σου, να τον σέβεσαι. Αν χάσεις αυτό το προνόμιο (!!),
θάνατος σε περιμένει...Δεν θα γίνεις ποτέ σου πολίτης".
Ο Ανθρωπος είναι χώμα και πνεύμα. 
Ο Πολίτης είναι αλήθεια και συμμετοχή.
Ο Ηγέτης είναι πρωτομάστορας και θνητός.
Οι Ηγέτες πεθαίνουν. Σβήνουν.
Ο Ανθρωπος,ο Πολίτης,το Πνεύμα και η Αλήθεια...ποτέ.
.............................................................................................................................

Εγώ, δεν έγινα ποτέ πολίτης.
Το πάλεψα. Το ερωτεύτηκα. Δεν το κατάφερα.
Εδωσα ευκαιρίες στον εαυτό μου και τους άλλους.
Με...οικτίρω!! 
Αλλά,ποτέ, δεν θα συγχωρέσω αυτούς που με εξαπάτησαν.