Ευρώπη, εργαστήρι του νεοφιλελευθερισμού.

Θλίψη κι απογοήτευση. Τα αισθήματα.
Συνεχής υποχώρηση. Το συμπέρασμα.
Η Ευρώπη της Δημοκρατίας, της προόδου και των κοινωνικών κατακτήσεων, παρα-
χωρεί τη θέση της στις "αγορές", τους τραπεζίτες, στη φτώχεια και την οπισθοδρό-
μηση.
Μια απλή ματιά, όσο επιπόλαιη και να είναι, οδηγεί σε φριχτές διαπιστώσεις.
Χώρες με σοβαρότατα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.
Ανθρωποι χωρίς δουλειά, με ελάχιστα εισοδήματα, με συνεχώς συρρικνούμενα
δικαιώματα, στην υγεία, ασφάλιση, μάθηση κλπ.
Θεμελιώδη πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα πλήττονται ανεπανόρθωτα.
Κατακτήσεις δεκαετιών ανατρέπονται.
Επισφαλές παρόν με εντελώς αβέβαιο μέλλον.
Λετονία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Ελλάδα. Τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες που τελούν
υπό υψηλή προστασία-επιτήρηση. Της ΕΕ και του ΔΝΤ. Τέσσερις χώρες που εφαρ-
μόζουν τα ίδια προγράμματα "'εξόδου" από την κρίση, που τους επιβάλλονται. Με
αμφισβητούμενες προοπτικές "επιτυχίας". 
Τέσσερις χώρες με μειωμένη εθνική κυριαρχία.
Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Κύπρος, Ιρλανδία και σε μικρότερο βαθμό
άλλες, πήραν ή παίρνουν μέτρα σε βάρος της πλειονότητας των λαών τους. Σε
όλους τους τομείς. Υγεία, παιδεία, ασφάλιση, δημ.δαπάνες, απασχόληση.
Η Ιρλανδία εφαρμόζει πολιτικές λιτότητας εδώ και τρία, σχεδόν, χρόνια. Χωρίς
να της επιβληθεί έξωθεν. Σήμερα οδηγείται στο σφαγείο της τρόϊκας.
Η Πορτογαλία το ίδιο. Αποτελεί το επόμενο "θύμα" των "αγορών".
Η Ισπανία θα συμπληρώσει την τετράδα.
(Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία. Κυβερνώνται από "σοσιαλιστικές" κυβερνήσεις.
Δοκιμάστηκαν από πολύχρονες, φασιστικές δικτατορίες.
Σήμερα, αδυνατούν να συγκροτήσουν ένα στοιχειώδες μέτωπο, να αντιμετωπίσουν
τα κοινά προβλήματα. Να καλέσουν και τις υπόλοιπες αδύναμες χώρες -που αποτε-
λούν τον εν δυνάμει επόμενο στόχο-, να συμμετέχουν. Να αντιδράσουν στην ωμό-
τητα των σχεδίων του γαλλογερμανικού άξονα ).
- Η Ευρώπη είχε καταφέρει να αυτονομηθεί, σε σημαντικό βαθμό, από την αμερι-
κάνικη πολιτική και εξάρτηση. 
Σήμερα, οι αμερικάνοι επανέρχονται, χάρη στους γαλλογερμαναράδες.
Οχι μόνο για να επικυριαρχήσουν. Αλλά, για να προστατεύσουν το παγκόσμιο
πολιτικο-οικονομικό σύστημα!
Που κινδυνεύει από την κρίση στην ευρωζώνη.
Που κινδυνεύει από το τέρας που οι ίδιοι δημιούργησαν: το αδηφάγο, άπληστο και
ασταμάτητο χρηματοπιστωτικό σύστημά τους.


Η "αδυναμία" αυτή, ίσως, να αποτελεί και τη λύση για τους λαούς της Ευρώπης:
"Η συμμαχία των αδύναμων".
Που θα επιβάλλει τον επανέλεγχο των "δανείων".
Που θα επιβάλλει τη δραστική μείωση των "χρεών".
Που θα διαπραγματευτεί με μοναδικό επιχείρημα την κατάρρευση του ευρω-
παϊκού και παγκόσμιου συστήματος.