Σε αναμονή της ελπίδας(;)

Από τις επιλογές των αυτοδιοικητικών εκλογών, όπως και από την επιλογή ορισμένων προσώπων του ψηφοδελτίου για το ευρωκοινοβούλιο, αρχίζει να διαφαίνεται η αστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ.

 

 Η αυτοδιάλυση των συνιστωσών για την δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ των μελών έδειξε τότε την πρόθεση να στηθεί στον τοίχο  το ριζοσπαστικό κομμάτι του. Περιπαικτικά και δήθεν αθώα αφού “είχαμε τον ‘ανθρωποδιώχτη’ ”, “λατρεύαμε την καθήλωση στο 4%”, “κρατούσαμε ‘αριστερόμετρο’ στο χέρι κι αποκλείαμε την ενεργό συμμετοχή των μετανοημένων δημαριτών ‘η πασοκτσήδων”, τα στελέχη του ριζοσπαστικού κομματιού, οι αριστεροί εκείνοι, δηλαδή, που δεν προέταξαν ποτέ στην δράση τους το ίδιον όφελος, που δεν είχαν καμία πρόθεση συμβιβασμού, παραγκωνίστηκαν. Τάχα προείχε η σωτηρία της κοινωνίας κι άρχισαν ν‘ ακούγονται οι φωνές περί εθνικού καλού, που απέκλειε την ταξική διαφοροποίηση: θα υπήρχε “ψωμί και μαργαρίνη για τον Γιαννάκη που πεινούσε”, χωρίς καν το ευφυέστερο “ψωμί και γάλα”. 

Στις αντιδράσεις έκτοτε -εύκολα και πάνοπλα τα ευθυγραμμισμένα μέλη- προστέθηκαν και κακοήθεις χαρακτηρισμοί ή ένα έτοιμο βέλος περί “σαμαρικών” αντιλήψεων. Και το κόμμα όδευε προς την εκλογική νίκη. Πριν απ΄αυτή, η σύγκλιση του διαρκούς συνεδρίου σήμαινε ότι, λέγοντας ΣΥΡΙΖΑ των μελών, η ηγετική του ομάδα εννοούσε των αναπεπταμένων χειρών, ή των χειρών που χειροκροτούν ή τουλάχιστον υπακούουν. Το αποδεικνύει η πρόσφατη αφίσα των μελών που είναι παρόντα χωρίς μάτια, μύτη, ή στόμα, των μελών-καρικατούρες. 

Με την εκλογική νίκη, παρά την μεταξύ σφύρας και άκμονος συναισθηματική μας φόρτιση,  οπλιστήκαμε υπομονή και καλή προαίρεση. Θα περιμέναμε τις εκατό μέρες που θα χρειαζόταν για την εφαρμογή των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης, ως δείγματος για την άρση των διογκωμένων ανισοτήτων, της στοιχειώδους επαναφοράς της δημοκρατικής λειτουργίας, η οποία και έχει πληγεί θανάσιμα στον κόσμο της εργασίας, την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Ο σ. Αλέξης Τσίπρας με την ιδιότητα του πρωθυπουργού της χώρας ανακοίνωσε στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του ότι θα τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Με τις καταστατικές δεσμεύσεις του κόμματός του όμως; Ήδη με την σύσταση της κυβέρνησής του υπέπεσε στην πρώτη άρση τους: αντί του μικρού και ευέλικτου σχήματος είχαμε ένα “ανέλικτο” διευθυντήριο υπουργών, επί της ουσίας άνευ χαρτοφυλακίων, μια ακατανόητη συγχώνευση καίριων υπουργείων με μη συναφή, γενικές γραμματείες και εν τίτλω αναπληρώσεις, αφού τα υποβαθμισμένα καθήκοντα των αναπληρωτών τις καθιστούν καταχρηστικές. 

Και το μαρς στην Ευρώπη που ανοίγει με την προκληθείσα αποχώρηση του Ντάϊσσεμπλουμ, κλείνει άηχα σχεδόν, σβησμένο από τον έντιμο συμβιβασμό. Είναι το λιγότερο αδιανόητο ένα κόμμα που έχει στις τάξεις του εκατοντάδες οικονομολόγους να επιλέγει σύμβουλο την Ε. Παναρίτη. Συμπτωματικά, την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός ζητεί κριτική από το κόμμα. Και με δημοκρατικές διαδικασίες αντικαθίσταται ο υπεύθυνος του τμήματος Οικονομικής Πολιτικής. 

Επίλεκτα κρατικοδίαιτα γκόλντεν μποϋς αντ γκερλς επανατοποθετούνται σε θέσεις κλειδιά, το ΤΑΙΠΕΔ δεν καταργείται, τα διόδια των δρόμων που δεν έχουν ολοκληρωθεί καλά κρατούν, η Cosco προελαύνει στο λιμάνι του Πειραιά, ο ιππόδρομος χαρίζεται με διαφανείς διαδικασίες σ’ εκείνον που έλαβε με αδιαφανείς τον ΟΠΑΠ, η διαδικασία παραχώρησης των περιφερειακών αεροδρομίων θα ολοκληρωθεί, οι συμβάσεις των Σκουριών χαίρουν νομιμότητας, η Εκκλησία γλιτώνει τον ΕΝΦΙΑ, η αναδιανομή του πλούτου φευγατίζεται ακόμη και ως όνειρο, ο οφειλόμενος λογιστικός έλεγχος του χρέους γίνεται Επιτροπή Αλήθειας. Κι επειδή μετά την αλήθεια και την ομολογία έρχεται κι η συγχώρεση δεν αποκλείεται να δούμε πρωτεργάτη της περιβαλλοντικής πολιτικής την καναδέζικη χρυσοπαραγωγό εταιρεία. 

Σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός δεν είναι η καμιά διακοσαριά χιλιάδες άνθρωποι που λυμαίνονται τον τόπο κι αρπάζουν την υπεραξία του. Είναι εκείνοι που τους πείσαμε - γιατί τους πείσαμε μαζί - να μας εμπιστευθούν την τελευταία ελπίδα αξιοπρέπειάς τους και περιμένουν, αν μη τί άλλο, εντιμότητα. Δεν σας εξέλεξαν για καμιά εθνική συμφιλίωση· είχε προηγηθεί εξάλλου ο Παπανδρέου με την εκλογή Καραμανλή στην προεδρία της Δημοκρατίας. Δεν επιθυμείτε ρήξη με τους δανειστές και προτίθεσθε σε συμβιβασμό;  Ωραία, αρχίστε λοιπόν τις μεταρρυθμίσεις, κόβοντας επιμίσθια όχι συντάξεις, κόβοντας διευθυντικά επιδόματα όχι συμπιέζοντας τον κατώτατο μισθό, εφαρμόστε επιτέλους το συνταγματικό “ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του”, αφού ορκιστήκατε να είστε η κάθε λέξη του χάρτη της χώρας αυτής. Γιατί όλα αυτά δεν είναι αριστερίστικα και δεν εκφεύγουν από την λογική ενός κράτους ελάχιστου δικαίου. Είναι ελάχιστες προϋποθέσεις για να θεωρηθεί έντιμη η όποια απόφασή σας, ακόμη κι αν είναι ο συμβιβασμός αυτή.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ