Ο μονόδρομος ενός...κατήφορου.

 Ουτοπία ή ανοησία, εξακολουθώ ακόμα να πιστεύω: ποτέ δεν είναι αργά...
Οι συμπαθείς κινέζοι ισχυρίζονται (!) πως για να κάνεις χίλια βήματα, πρέπει να
κάνεις το πρώτο.
 Με σχετικό θράσος συμπληρώνω πως για να κάνεις το πρώτο νέο βήμα, οφείλεις
να διδαχτείς από  ό λ α  τα προηγούμενα...
..........................................................................................................
 - Πριν χρόνια όλα τα εν Ελλάδι αστυνομικά αυτοκίνητα είχαν βαφεί πράσινα-άσπρα.
Το τότε γελοίο Πασοκ ήθελε, μ΄αυτόν τον τρόπο, να σηματοδοτήσει (!!) τις βαθιές
πολιτικές, κοινωνικές κλπ διαφορές (και υπεροχή) που είχε από την συντηρητική
Δεξιά-ΝΔ.
 Σήμερα, βέβαια, τα δύσμοιρα αυτοκίνητα έχουν κατασταλάξει στα "φυσικά" τους
χρώματα και η αστυνομία παραμένει σταθερά σ΄αυτό που ήταν πάντα: ένας ισχυρός
μηχανισμός Βίας, που ταυτίζεται με την εκάστοτε κυβέρνηση και το αντίστοιχο
κόμμα...ένας μηχανισμός επίβλεψης και προστασίας των συμφερόντων και επι-
λογών της οικονομικής Ολιγαρχίας και των πολιτικών συνεταίρων της.
  - Το μικρό, φτωχό, "αστυνομικό" παράδειγμα είναι ενδεικτικό της πορείας που
ακολούθησε το κυβερνόν κόμμα στα 37 χρόνια της μεταπολιτευτικής του ύπαρξης.
...Από την λαοπρόβλητη "Αλλαγή" κατέληξε στην "επανάσταση του αυτονόητου",
χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει και το ίδιο...
  Εγκατέλειψε τις παραδοσιακές κοινωνικές δυνάμεις που το ανέδειξαν και το στή-
ριζαν. Συμμάχησε με τα αντιδραστικά, αλλά ισχυρά Συμφέροντα...διαπλέχτηκε
μαζί τους, για το κοινό τους όφελος.
Ταυτίστηκε με την λογική των "ισχυρών" κυβερνήσεων και του Δικομματισμού,
εγκλωβίζοντας "εαυτόν και Λαόν".
Αργά και σταθερά, αρνήθηκε Αρχές, Διακηρύξεις και Οράματα περί Δημοκρατίας,
περί Οικονομίας υπέρ των Πολλών και μή προνομιούχων, περί Δικαίου, περί Κοι-
νωνικού Κράτους, περί Εθνικής Ανεξαρτησίας και Κυριαρχίας.
  - Το Πασοκ δεν καταδέχτηκε ποτέ να προχωρήσει σε στοιχειώδη, απλή,
θαρραλέα αυτοκριτική της πορείας του και των κυβερνητικών του επιλογών.
Μιά αυτοκριτική απαραίτητη για το ίδιο και χρήσιμη για την Κοινωνία και τη Χώρα.
Αυτοκριτική, επώδυνη ενδεχομένως, αλλά καθοριστική για το προοδευτικό του
προφίλ και μέλλον. Θεωρούσε, προφανώς, πως μία τέτοια διαδικασία αυτοκριτικής
και αυτοκάθαρσης θα ήταν επικίνδυνη και εκφυλιστική για την πολυσυλλεκτικότητα
του, τον χαρακτήρα του και την κυβερνητική του επιβίωση.
 Το Πασοκ αρνήθηκε την Αυτοκριτική. Ακόμα και στην αντιπολίτευση ευρισκόμενο.
Εδωσε έτσι "άφεση" στα λάθη του, τις παραλείψεις του και στους φορείς αυτών...
Πεισματικά και ανιστόρητα έχτισε ένα Κάστρο-Ασυλο, όπου αρχειοθετήθηκαν όλοι
οι...φάκελοι(!!) της Συνολικής Αρνησης και της Μετεξέλιξης του στο δεύτερο Συντηρητικό Κόμμα Εξουσίας...
Από ηγέτιδα Δύναμη μεταβλήθηκε σε έναν κακόμοιρο, έμμισθο Διαχειριστή.
Ακύρωσε τα όποια θετικά βήματα, αλλαγές και τομές είχε κάνει.
Περιορίστηκε σε μία επιδερμική, άνευρη Διαχ/ση των πραγμάτων.
Μετείχε στη δημιουργία ενός πλαισίου Ατιμωρησίας για το ίδιο, τους "συνεργάτες"
του, δίνοντας τελικά το "πράσινο" φως για τη διαμόρφωση ενός καθεστώτος
Διαπλοκής, Αδιαφάνειας, Αυθαιρεσίας, Ωχαδερφισμού και...Αρπαγών.
............................................................................................................. 
  Λέγεται πως στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα...
Υπάρχουν, όμως, Μονόδρομοι...
Εναν τέτοιο...κατηφορικό μονόδρομο βαδίζει η Ηγεσία του Πασοκ.
 Ας ελπίσουμε πως η Κοινωνική του Βάση θα αφυπνιστεί...
Διαφορετικά θα...δικαιωθεί σημαντικού μεριδίου...ιστορικών ευθυνών....