"Ρεβεγιόν" του ΄63.

Ολα ανάποδα εκείνη τη χρονιά...

ΜΩΡ’ ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΤΕ!

Αν πάμε σε εκλογές θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα. Αυτό πλέον το πιστεύουν όλοι – πλην ίσως του Καμπουράκη που πιστεύει ότι η «ψαλίδα» κλείνει. Το πιστεύει και ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και ο Γεωργιάδης. Το «πιστεύουν» είναι υποκειμενικό. Σωστότερο είναι το «ξέρουν».

Ούτε Ψύρρας στον κόρφο τους.

Χάθηκαν οι δουλειές, χάθηκαν οι μισθοί, χάθηκαν οι συντάξεις, 

χάθηκε ο λογαριασμός στον κυκεώνα των φόρων. 

Ε, καιρός ήταν να χαθεί και η ντροπή. Και μάλιστα σε ανώτατο θεσμικό επίπεδο.

Τα τανκς...υπάρχουν.

Η εποχή τους πέρασε...

Λίγο ο...εκσυγχρονισμός...λίγο οι οικονομικές

κρίσεις...και τα τανκς...σκούριασαν... 
Οπως σκούριασαν και τα...τσεκούρια. 
Οι λοστοί και οι...γροθιές.

Ο δραπέτης Σταύρος Θεοδωράκης.

«Όποιος δεν είναι φύσει δούλος, ή αποδρά ή αυτοκτονεί» – εμείς να μην αυτοκτονήσουμε αλλά να αποδράσουμε από το παλιό πολιτικό σύστημα, μας είπε – ανάμεσα σε άλλα– ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής.

Για ανοικοκύρευτους!

Αναμφίβολα το διήμερο 29-30 Σεπτέμβρη 2014, ανήκει

ολοκληρωτικά στους έλληνες νοικοκυραίους!!

Ρίξε κι άλλο κάρβουνο.

Υπάρχει το θάρρος της γνώμης και το θράσος της ηλιθιότητας. Αυτά τα δύο δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Όπως και οι δηλώσεις του Σαμαρά, του Γεωργιάδη, της Βούλτεψη ή του Βενιζέλου δεν έχουν κάποια σχέση με το θάρρος της γνώμης. Η εκ του ασφαλούς και νομοθετημένη ατιμωρησία ουδέποτε είχε σχέση με θάρρος.

Νεκροθάφτες...

Πόσα θέλουν να μας τρελάνουν; Και πόσο να μας πεθάνουν; Μας έχουν βάλει κάτω και μας αναλύουν μεαριθμομηχανές, με λογιστικές μονάδες, μα ποσοστά, με λογάριθμους, με… αλγόριθμους, με υποδιαστολές, με κλάσματα. Το πάνε σιγά σιγά, λίγο λίγο, σαν να... κόβουν σαλάμι.

by...Διον. Βραϊμάκης

Καλά να πάθουμε!!

Τεσσαρακοντα έτη παρήλθαν από την, εν Ελλάδι,

εμφάνιση του...σοσιαλισμού!!

Ηρθε...μας είδε...μας έστειλε!!

Το Πασοκ από "φορέας αλλαγής" κατέληξε

Νεοφιλελεύθερο πτυελοδοχείο.

Το ζιβάγκο τόφαγε ο σκώρος κι εμάς το σκότος.

Φρου φρου κι αρώματα.

 Τις δικές του μυρωδιές φέρνει ο Σεπτέμβρης!!

 Οι περισσότερες γνώριμες...

Ανανέωση όρκων!!

Δεν πρόκειται για τους συνηθισμένους όρκους αγάπης!

Αυτούς που ανανεώνονται, όταν, συνήθως, αρχίζουν οι απιστίες!

Η εποχή της χαμάλας.

Την ιστορία την πρωτοάκουσα μαθητής στο δημοτικό.

Εκείνη την άθλια και βρώμικη εποχή.

Την εποχή της φτώχειας, της στέρησης, της κατάθλιψης.

Την εποχή χωρίς χαμόγελο. Χωρίς ελπίδα.

Για να μην ξεχνάμε.

 Επειδή η μνήμη μας είναι συνήθως κοντή,

θυμίζω γεγονότα  του Αυγούστου 2010 !!

Επιτέλους ΦΤΑΝΕΙ...

Τέσσερα χρόνια ακούμε το παραμύθι της σωτηρίας της Χώρας.

Την υποχρέωση που έχουμε να υποστούμε συνεχείς και βάρβαρες

θυσίες για να σωθεί η Πατρίς...

Να κλείνουμε τα μάτια και να ανεχόμαστε οποιαδήποτε συνταγματική

ή άλλη θεσμική εκτροπή...

Να "περιορίσουμε" την υπερβολική Δημοκρατία που έχουμε...

Να συμφιλιωθούμε με τις "νέες" ιδέες/απαιτήσεις των καιρών

 για Εξαθλίωση, Υποταγή,παραχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας και 

Εθνικού πλούτου...

Από που πάει στο διάολο;;

Δεν χρειάζεσαι πυξίδα. Μήτε οδηγό.

Είσαι ήδη στο σωστό δρόμο !!

Της τρέλας!!

Εμάς που δεν κάναμε φορολογική δήλωση,

θα μας έλθει καμιά ειδοποίηση ή θα μας βομβαρδίσουν ; 

(Χρήστος)

...........................

Η χώρα μας !!

Τέσσερα χρόνια αυξανόμενης εξαθλίωσης των Ελλήνων.

Συνεχώς παραχωρούμενης εθνικής κυριαρχίας.

Αυτή είναι η χώρα μας. 

Σ΄αυτήν ζούμε ΕΜΕΙΣ.

Κούνια που σε κούναγε.

Μόνο στραβοί και φοβισμένοι λειτουργούν όπως Εμείς.

Βολεμένοι σε καναπέδες, καφενέδες και σουαρέ

 αναμένουμε το επόμενο πακέτο μέτρων, 

που θα μας γονατίσει ακόμη περισσότερο.

Γαμίκουλες...

Εν πρώτοις, ταπεινά συγνώμη!!

Είναι αλήθεια πως ενίοτε παραφέρομαι!!

Ξεσκιζόμαστε!!

Εν πρώτοις οφείλουμε έπαινο στη κυβέρνηση.

Ανθρωπος...όχι Λίπος.

Δυνάστες και Αφέντες κατάντησαν τη Ζωή μου Λίπος.

ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ.

Με θέλεις φτωχό και φτηνό.

Να δουλεύω για πέντε ευρώ. Να ψωμολυσώ.

Νάμαι δούλος σου. Σκυλί σου.

Νάμαι ένα τίποτα. 

Οι θεοί της Ελλάδας.

Ευλογημένη χώρα η Ελλάς.

Ανέκαθεν.

Μία σωτηρία περικαλώ!!

Σταθερή 4 χρόνια.
Με το καλαθάκι της  μαζεύει ρώγες!!

Εθνικός ξεσκισμός!!

Κι άξαφνα οι πόλεις γέμισαν πλήθη.

Αλλαλάζοντα, πανηγυρίζοντα, τρελαμένα.

ΦΩΤΙΑ!!

Εδώ και τέσσερα χρόνια μάς κάθησαν στο εδώλιο.

Κυβερνήσεις, ΜΜΕ, καθηγητάδες, παρατρεχάμενοι,

συναποτελούν το "πατριωτικό δικαστήριο".

Ενας άθλιος κύκλος προπαγάνδας με ανακυκλούμενο

κατηγορητήριο,ξεδιπλώνεται καθημερινά.

Θάνατος επί του καναπέως!

Είναι μπάσταρδος κοκκινάκιας...

Ανακαίνιση μπουρδέλου!!

Εγένετο κυβερνητικός ανασχηματισμός.

Μόνοι τον τρώμε!!

Από που ν΄αρχίσεις;;

Απ΄το "μέγεθος"; Το "πάχος"; Τη "διάρκεια";

Δεν παραδίνομαι,ρε..

Αγόρασα σπίτι. Και μεγάλο αυτοκίνητο.

Τσίτσιδος !!

Ψηφίσαμε, σκουπίσαμε, ψοφήσαμε.

Απλά και σύντομα.

Μήνυμα ελήφθη!!

Εκλογές τέλος.

 Ο Λαός ομίλησε!!

Ναι ρε παλιομαλάκα!!

Διεφθαρμένο κοπρόσκυλο ήσουνα, αλλά δεν το ήξερες.

Δεν σου το έλεγαν για να τους ψηφίζεις.

Την Κυριακή τους ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ.

Δεν είναι τρελοί. Δεν είναι παράλογοι.

Δεν είναι τυχαίοι ή άσχετοι.

Είναι Αληταράδες. Ψεύτες και Προδότες.

Πρωτίστως είναι...Νεοφιλελεύθεροι. 

Του μαυρίσματος!!

Σχέδιο "ζήτα" ΑΥΤΟΙ? 

Σχέδιο "ξου" ΕΜΕΙΣ!!

Κακόμοιρος πολίτης.

Στρογγυλοκάθησες στον καναπέ σου και βλέπεις στην T.V.

μικρομέγαλα Καθάρματα να σου κουνούν το δάκτυλο.

Καρτεράς την Κυριακή να σύρεις τη μιζέρια σου στην κάλπη.

Αϊ πνίξου ρε!!

Αν νομίζεις πως Δημοκρατία είναι αυτό που σου

φύτεψαν στο μυαλό..."τέσσερα χρόνια καναπές

και μιά μέρα κάλπη"...

ε!! τότε είσαι βαθειά νυχτωμένος.

Τις πταίει;;

Πολιτική αστάθεια!!

Μόνιμη προεκλογική φοβέρα.

Από το 1974 (και όχι μόνο) "πέφτει" σταθερά 

στα κεφάλια μας...τη λογική μας και στην...ψήφο μας.

Η επιλογή δική σου !!

Γεροχεσμένε...

πρόπερσι φοβήθηκες τη...δραχμή και φέτος

 εκλιπαρείς για φάρμακα και γιαουρτάκι...

Τέρμα οι ψευδαισθήσεις!

Γιατί οι  Σαμαράς και Βενιζέλος δεν χάνουν

ευκαιρία να μας υπενθυμίζουν πόσο "κρίσιμες" είναι

ετούτες οι εκλογές;;

Γιατί αγωνιούν (και αγωνίζονται) να υφαρπάξουν

την ψήφο μας και να  ν ο μ ι μ ο π ο ι ή σ ο υ ν

τις πολιτικές τους.

Παρασιτικά...

Παράσιτο αποκάλεσε τη δημαρ ο Μπενιζέλος.

Κι ο Φώτης εποίησε τη νήσσα...

Ως συνήθως. 

Και είπεν ο θεός...

Γεννηθήτω..."μέρισμα".

Και εγένετο.

Μια ιστορία για ένα μπαούλο (3).

Δικτατορία, λοιπόν. 

Στρατιωτικό πραξικόπημα. Ποιός το έκανε;;

 Οχι πως είχε σημασία,

αλλά έτσι, λόγος να γίνεται...

  Η κουτσή και αναιμική Δημοκρατία έμπαινε στο γύψο.

Για άλλη μια φορά.

Μια ιστορία για ένα μπαούλο (2).

Οταν ο Πατέρας αποφυλακίστηκε, άρχισε ο αγώνας για

την Επιβίωση.

Μια ιστορία για ένα μπαούλο (1).

Η Δικτατορία βρήκε την οικογένεια μου 

στο υπόγειο που είχα γεννηθεί.

Ανοίγοντας την εξώπορτα, έμπαινες στο "'σαλόνι",

 που ήταν και το δικό "μου" δωμάτιο.

Ενα παράθυρο που έβλεπες ουρανό και τα πόδια

 των περαστικών, τέσσερις καρέκλες, ένα ντιβάνι κι ένα κουτσό 

τραπέζι στη νοτιοανατολική γωνιά με το ανθογεμισμένο 

ποτήρι πάνω του.
Τους χειμώνες...προστίθενταν και το μαγκάλι.

Προχωρώντας το στενό διάδρομο έβγαινες στο καθιστικό 

που ήταν και κρεβατοκάμαρα και κουζίνα.

 Με το δίδυμο παράθυρο, δύο ντιβάνια, δύο καρέκλες και 

το τραπέζι του φαγητού. Κομοδίνο λαδί με

πράσινο ραδιόφωνο πάνω, απόκτημα τελευταίο.

 Η πόρτα, αριστερά του δωματίου έβγαζε στην "αποθήκη".

Η άλλη στον "κήπο".

Στην "αποθήκη" βρίσκονταν το ντουλάπι με τα τρόφιμα και 

τα πιατικά, η ντουλάπα με τα ρούχα, ο τσίγκινος νιπτήρας, 

το καντήλι με τον Εσταυρωμένο και την Παναγιά, το αλεύρι 

κι ένα μπαούλο με τα στρώματα πάνω του. 

Το μπαούλο άνοιγε σπάνια. 

Εκεί "κρύβονταν" ο Μαρξ, ο Λένιν, η γαλλική και 

η ρώσικη Επανάσταση. 

Αγκαλιασμένοι με Παπαδιαμάντη και Σούτσο.

Σεφέρη και Παλαμά. 

Στοιβαγμένοι παρέα με τα χειρόγραφα του Πατέρα 

και τα έντυπα του Κόμματος.

Σ΄αυτό το μπαούλο "στοιβάζονταν" η Ζωή

 και η Ιστορία του Πατέρα.

Τα χρόνια στο βουνό, τις φυλακές και τα ξερονήσια.

 Αυτό το μπαούλο φύλαγε τα Ονειρα και τις Ελπίδες του.

Ισως και της Γενιάς του. Ισως και της δικής μου.

Ολα σ΄αυτό το μπαούλο...

Καταραμένο και ευλογημένο.

 - Η δεύτερη πόρτα έβγαζε στον "κήπο".

Τρεις αμυγδαλιές, μια μηλιά, μια απιδιά.

Δεν τον φρόντισα ποτέ. Δεν έπαιξα ποτέ.

 Δεν σκαρφάλωσα σε δέντρο ποτέ.

Χωρίς να φταίει...τον μισούσα.

 - Πάνω από μας έμενε ένας δικαστικός. Ο κύριος Σάββας και

η κυρία Ελλη με την κόρη τους, σημαιοφόρο στο σχολειό της.

Πιο πάνω, ένας συνταγματάρχης. 

Με τη δασκάλα γυναίκα του και το αγοράκι τους.

 Κολλητά στον "κήπο" ήταν το σπίτι του ενός παπά από τους

τρεις (!!) που είχε η γειτονιά μου. Πρωτοσύγγελος.

 Ο γαμπρός του ήταν και Γραμματέας στη Μητρόπολη.

Ευγενικοί όλοι τους. Χαμογελαστοί και περιποιημένοι. 

Εύποροι και αυστηροί.

Αποκομμένοι από τη γειτονιά, τους Ανθρώπους 

και τα προβλήματά τους.

Ζούσαν σε γιάλα. Δεν ανήκαν στην ίδια τάξη με μας.

Δεν βοήθησαν, δεν συμπαραστάθηκαν, δεν φιλοτιμήθηκαν. Ποτέ.  

Ο πόνος και η δυστυχία των γειτόνων...δεν τους άγγιξε.

Δεν τους αφορούσε...

 - Η Μάνα δούλευε δύο τρίωρα μία ή δύο φορές τη βδομάδα,

 φεγγάρια-φεγγάρια σε μιά δημόσια επιχείρηση. Καθαρίστρια.

Καθάριζε και τα σπίτια των εύπορων. Επλενε τα πάντα.

 Μηχανή.

Αμοιβή της ένα-δύο πενηντάρικα το μήνα, ένα μπλουζάκι για

μένα, καμιά σοκολάτα και πολλά...χαμόγελα.

Περήφανη Γυναίκα. Δυναμική και Αξια. 

Από πλούσια μικρασιάτικη οικογένεια.

Τούρκοι και γερμανοί της ξεπάστρεψαν τα πάντα.

Βράχος. Οπως όλες οι Γυναίκες και Μανάδες του Λαού μας.

Αντεξε τα πάντα. Κακουχίες, πείνες, κυνηγητά, βρισιές,

 προβοκάτσιες.

Εζησε ξένη ανάμεσα σε ξένους. Απροστάτευτη εν μέσω λύκων.

Με το τσεμπέρι της, τα χέρια της, το τραγούδι και την Ψυχή της.

Τσάπισε, αρμάθιασε, όργωσε, θέρισε, ξεσκάτωσε, έτριψε σκάλες.

Αυτή είναι η Μάνα μου. Εν ολίγοις.

(Ακολουθεί, το 2ο και 3ο μέρος).

2ο μέρος
3ο μέρος

Τρεις επέτειοι !!

 Φέτος τυχαίνει να συμπέσουν τρεις "γιορτές" κοντά-κοντά.

Ρε, δεν πάμε καλά!!

Ενα ψηφοδέλτιο να γλείφεσαι, παρουσίασε η νουδούλα.

Μόνο ο θεός λείπει!!

(μάλλον τον "κράτησε" για τις εθνικές!).

Το βρακί της Ανγκελα.

Ηρθε και την καλοδεχτήκαμε...

Μπορεί λίγες χιλιάδες "τσογλάνια" και "παράσιτα"

να διαμαρτυρήθηκαν κοσμίως, αλλά σε γενικές γραμμές

υπήρξαμαν άψογοι ως σκλάβοι !!

Ακόμα δεν μπούχτισες;;

Τέσσερα ολάκερα χρόνια.

Περισσότερες από 1.400 μέρες.

Βασικά, της πουτάνας!!

Μεγίστη πουτάνα ο κύριος Μπαλτάκος.

(πουτάνα υπό την έννοια της...μεγαλωσύνης!!).

Η εποχή των αξιοσέβαστων σκιάχτρων.

Υπάρχει ένας μύθος, που λέει για έναν άντρα, που περνούσε κάποτε από ένα χωράφι κι είδε εκεί ένα σκιάχτρο στην άκρη του φράχτη, αποβλακωμένο και φθονερό, να τρομάζει τα πουλιά και τους περαστικούς. Σαν τον εσταυρωμένο, με κεφάλι που έμοιαζε με κολοκύθα και στομάχι πρησμένο απʼ τα άχυρα. 

ή ΑΥΤΟΙ ή ΕΜΕΙΣ...

Για Αυτούς "πατρίδα" είναι...

Το Χρήμα και το Κέρδος.

Οι τοκογλύφοι και οι Ξένοι.