Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Τώρα Ξεσηκωνόμαστε...



Τρία ολόκληρα χρόνια ακούμε το παραμύθι της σωτηρίας της Χώρας.
Την υποχρέωση που έχουμε να υποστούμε συνεχείς και βάρβαρες
θυσίες για να σωθεί η Πατρίς...

Να κλείνουμε τα μάτια και να ανεχόμαστε οποιαδήποτε συνταγματική
ή άλλη θεσμική εκτροπή...
Να "περιορίσουμε" την υπερβολική Δημοκρατία που έχουμε...
Να συμφιλιωθούμε με τις "νέες" ιδέες/απαιτήσεις των καιρών για
Εξαθλίωση, Υποταγή,παραχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας και Εθνικού 
πλούτου...

Τρία ολόκληρα χρόνια χιλιάδες Ανθρώπων υποφέρουν...
Θεσμοί,Νόμοι,Δικαιώματα Βιάζονται...
Απειλές,Εκβιασμοί,Διλήμματα είναι στην πρώτη γραμμή μιάς μαύρης
προπαγάνδας από κυβερνήσεις,καθεστωτικά ΜΜΕ,Πλουτοκρατία...
   Τρία χρόνια ζούμε μιά ξέφρενη Βαρβαρότητα.
Με Αρχή και χωρίς Τέλος.
Μιά άνευ προηγουμένου αναδιανομή πλούτου σε βάρος του Λαού.
Προγράμματα Ισόβιας Λιτότητας.
   Η Χώρα ισοπεδώνεται...
Οικονομικά,Πολιτικά,Κοινωνικά,Θεσμικά,Πολιτιστικά...
   Η κάθε μέρα είναι Χειρότερη της προηγούμενης...
Σκληρότερη.Καταστροφικότερη.
  Κάθε νέα "συμφωνία" αποδεικνύει την αποτυχία της προηγούμενης.
Τους ξεκάθαρους Στόχους Ξένων και ντόπιων Συμφερόντων.

 Τρία χρόνια διατυπώνουμε ενστάσεις και αμφιβολίες.
Υποψίες για το ρόλο των Κυβερνώντων.
  Διαπιστώνουμε τα Αδιέξοδα του Μονόδρομου.
Το συνειδητό χαρακτήρα των Αντιλαϊκών,Ταξικών Επιλογών.
  Τρία χρόνια ένας ολόκληρος Λαός τρώει φούμαρα.
Ενας Αδρανής,Απαθής,Κοιμισμένος Λαός.
Ενας Σοκαρισμένος,Φοβισμένος,Δειλός Λαός.
  
Η Χώρα,βυθίζεται στη Φτώχεια,

την Υφεση,την Εθνική Αναξιοπρέπεια.
Η Χώρα ταπεινώνεται, οδηγείται σε Αδιέξοδα...

Τρία χρόνια περιοριστήκαμε σε μούντζες,γιαούρτια και γιούχα.
Σε ελάχιστες Δυναμικές-Μαζικές Διαδηλώσεις.
Οι περισσότεροι από Εμάς περιμένουν από τους Αλλους...
Αρκετοί από Εμάς περιμένουν Θαύματα...
Πολλοί βολευτήκαμε...Αδρανήσαμε...Φοβηθήκαμε.
  
Μπροστά μας ανοίγεται ο Δρόμος...
Της καθημερινής Αντίστασης...
Της Συλλογικής Κοινωνικής Δυναμικής Δράσης...
Του ΓΕΝΙΚΟΥ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ...

ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΑΜΕ...
ΤΩΡΑ...ΞΕΣΗΚΩΝΟΜΑΣΤΕ...

1 σχόλιο:

  1. Αγαπητέ Δημήτρη Ζ Συμφωνώ με όσα λες. Έχω όμως να κάνω μια παρατήρηση. Για να έχει μέλλων ένας ξεσηκωμός πρέπει να έχει μια σημαία, ένα λάβαρο για να μπουν όλοι κάτω από αυτό. Όχι κομματικές σημαίες, ούτε συνδικαλιστικές. Τα προβλήματα είναι κοινά για όλους και δεν έχουν χρώματα και αποχρώσεις. Να ενωθούμε όλοι και να βγούμε στους δρόμους. Όπως τότε με τους αγανακτισμένους. Αυτή τη φορά όμως εκτός από αγανακτισμένοι να είμαστε και αποφασισμένοι. Ή αυτοί ή εμείς. Να δημιουργήσουμε μια σελίδα στο FB και να οργανωθούμε. Να δώσουμε το σύνθημα και να ξεσηκωθούμε. Περιμένω νέα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή